Hallo allemaal,

Mijn laatste berichtje op de site, want de reis zit er op. Ik zit nu in Hong Kong en vlieg over een paar uur naar Amsterdam.

Vorige week vrijdag was ik vroeg op om naar Mount Fuji te reizen, de reis zou zo’n 4 uur in beslag nemen. In de middag was het plan om daar een wandeling een berg op te maken voor een goed zicht op Mount Fuji, maar toen ik daar aan kwam was het uitzicht al schitterend.

Beetje jammer. Ik zat in een tentje te eten aan een meer en ik kon de overkant van het meer niet eens zien.  Het begon ook ng goed te sneeuwen dus ik besloot maar om een middagje in het hostel te blijven en mijn boek verder lezen. Aan het eind van de middag klaarde het goed op en kon ik Mount Fuji goed zien, met een klein wolkje wat aan de top bleef hangen. Een mooie foto, maar de volgende ochtend was het weer nog beter en heb ik een nog mooiere foto kunnen maken.

Daarna was het op naar Tokyo! Ik kwam er rond een uur of 3 aan bij het hostel en de weg er naar toe liet het al zien, het is ongelofelijk druk in Tokyo. Ik had met een Amerikaan die ik had leren kennen in Kyoto om die avond op stap te gaan. We spraken af om elkaar te ontmoeten bij Robot Restaurant om daar naar de show te kijken. Een andere Amerikaan had ons verteld dat dit zeker de moeite waard was en hij had gelijk.

Na de show zijn we een Britse kroeg ingedoken om uiteindelijk in een nachtclub door te gaan tot de vroege uurtjes. Een kater was dus een zeer logisch gevolgende dag waarin in lekker uitgeslapen heb en uitgekaterd om maandag weer fris en fruitig Tokyo te ontdekken. Ik ben naar het district Shibuya gegaan om daar wat rond te lopen en om een foto te maken van Shibuya crossing, een zeer druk kruispunt bekend van films.

Dinsdag was mijn laatste volle dag in Tokyo, vroeg in de ochtend ben ik naar de grootste vismarkt van de wereld geweest. Als je daar rond loopt krijg je wel een idee waarom Greenpeace zich zo druk maakt, wat wordt daar dagelijks veel vis uit de oceaan geplukt.

Daarna ben ik naar het hoofdkantoor van Asahi gegaan, dit is het grootste biermerk in Japan. Iemand in het hostel vertelde me dat op de bovenste verdieping van dit gebouw een bar zit die voor iedereen vrij toegankelijk is. Op de 22ste verdieping heb ik van een heerlijk biertje zitten genieten met een prachtig uitzicht.

Op het einde van de dag ben ik op zoek gegaan naar een kapper om eindelijk mijn baard eens weg te laten halen. Een mooie ervaring met warme handdoeken en warm scheerschuim, ik ben volgens mij nog nooit eerder zo glad geschoren geweest.

Gisteren heb ik in de ochtend nog een beetje door het zakendistrict van Tokyo gelopen, Shinjuku. Nog wat laatste fotootjes genomen en in de middag was het alweer tijd om richting het vliegveld te vertrekken waar ik een hotel had geboekt voor de laatste avond in Japan.

Nu de laatste vlucht in het vooruitzicht en ik vind het ook wel mooi geweest. Als je alleen reist ontmoet je heel veel mensen, maar als je iemand lang ziet dan is dit voor hooguit 3 dagen. Dus het nonstop ontmoeten en afscheid nemen ben ik nu wel een beetje klaar mee.

Als ik terug kijk op de reis dan heb ik een hele mooie tijd achter de rug. Er is niet echt 1 hoogtepunt wat eruit springt en dat komt doordat de reis zo divers was. Veel hoogtepunten en deze zijn niet met elkaar te vergelijken.

Hopelijk vonden jullie het leuk om mijn avonturen door te lezen. Bedankt voor alle leuke reacties die ik tijdens mijn reis van jullie heb gekregen!

Ik zie jullie snel weer!

Groetjes Willem

Hallo allemaal,

Weer een week voorbij, tijd voor een nieuwe update.

Op 13 december ben ik in de middag in Osaka aangekomen. Erg grote stad en om bij mijn hostel te komen moest ik ook 2x overstappen op andere treinen. In de middag ben ik naar het grote aquarium geweest, hiervoor moest ik een stukje met de trein en daarna zou ik nog een stuk met een andere trein moeten waar ik extra voor moest betalen. Het leek niet zo ver dus ik besloot te voet te gaan. En ik had gelijk, het was inderdaad niet zo heel ver, echter had ik dan wel in de juiste richting moeten lopen. Dat heeft me toch een wandeling van 1,5 uur opgeleverd door een industrie gebied. Maar het was een mooi aquarium en het was bijzonder om daar de 2 walvishaaien in te zien zwemmen.

De volgende dag ben ik naar Koyasan gegaan waar ze een heilige begraafplaats hebben. Dit is een van de heiligste plaatsen van Japan, hier ligt Kobo Daishi (oprichter van Shingon boeddhisme) begraven. Niet dood, maar hij ligt voor eeuwig te mediteren aldus de Japanners.

Het was erg koud en er lag overal een mooie laag sneeuw op de begraafplaats, wat het nog net iets mooier maakte. Het is een erg bijzondere plaats, een pad brengt je over de begraafplaats waar meer dan 200.000 grafstenen staan en leidt je naar de plek waar Kobo Daishi ligt te mediteren. Helaas mocht ik van het laatste geen foto’s nemen, maar de wandeling leverde voldoende mooie plaatjes op.

De laatste dag in Osaka ben ik naar het drukke centrum gegaan, Dotonbori street. Hier zijn heel veel winkels en restaurants te vinden en het is er ontzettend druk op straat. Een dagje lekker op het gemakje rondlopen en genieten van de stad. In de avond gaat alle neon verlichting aan en ligt het hele centrum op, met als bekendste The Glico Running Man.

Kyoto was de volgende bestemming, ook hier kwam ik ergens in de middag aan en zou verblijven in K’s House. Dit was een zeer goed hostel in Hiroshima dus was een eenvoudige keuze voor Kyoto. Er stond op de website al dat het hostel moeilijk te vinden was, maar dat kwam meer door de slechte routebeschrijving. Daardoor duurde mijn wandeling vanaf het station geen 10 minuten maar 50 minuten.

Kyoto staat vol met tempels en shrines waardoor het lastig is om te kiezen waar je als eerst heen wilt. Het gouden paviljoen springt eruit qua naam maar die wilde ik voor een andere dag bewaren.  Ik ben eerst naar de Fushimi Inari Taisha shrine geweest welke bekend staat om de vele Torii poorten.

Daarna besloot ik om naar het zilveren paviljoen te lopen, een lange wandeling waar ik een uurtje dacht over te doen maar dit was uiteindelijk 2 uur. En toen ik daar aankwam was ik precies 5 minuten te laat en lieten ze me niet meer binnen. Daardoor ben ik op mijn gemakje weer 1,5 uur terug gelopen door het centrum van Kyoto naar het hostel. Het was totaal geen moeite om in slaap te vallen die avond.

Ik wist nu dat alles toch wat verder uit elkaar ligt dan het lijkt, dus in plaats van te voet te gaan heb ik gekozen voor de fiets. Er zijn veel fietsers in Japan en je mag overal lekker op de stoep fietsen. Het was droog dus de fiets was een prima uitkomst om wat tempels te gaan bekijken.

Eerst naar het zilveren paviljoen gefietst en wat blijkt, deze is niet van zilver. Waarom heet het dan zilveren paviljoen? Nou het was het idee om hem van zilver te maken alleen er was niet genoeg geld. Maar uiteindelijk toch leuk om een keer gezien te hebben. Daarna op naar het het Imperial Palace en een kasteel maar deze waren allebei dicht toen ik daar aankwam dus toen op naar het gouden paviljoen.

De dag daarna ben ik naar Nara gereisd, ongeveer 45 minuten met de trein vanaf Kyoto. Hier staat de grootste houten tempel ter wereld met daarin een grote Boeddha. De tempel is ook echt gigantisch, met een hoogte van ongeveer 50 meter.

Op de weg terug naar Kyoto mijn eerste vertraging met de trein gehad, meteen een goede want mocht een uurtje wachten. Geen idee wat er aan de hand was, mijn Japans was niet goed genoeg om te verstaan wat er werd omgeroepen. Uiteindelijk bleek het om een Human Damage Accident te gaan.

Vandaag wilde ik naar het bamboe bos, maar dat was redelijk teleurstellend. Ik had het een stuk groter verwacht en in plaats van een bos ging het om een bamboe pad waar je in een minuut doorheen loopt. Wel mooi om te zien en daardoor had ik tijd over om weer een update te schrijven.

De laatste week is aangebroken. Morgen vertrek ik in de ochtend naar Mount Fuji waar ik 1 nacht verblijf en dan is het op naar de laatste bestemming van de reis, Tokyo.

Groetjes Willem

Hallo allemaal,

De tijd vliegt en de eerste week in Japan zit er ook alweer op. Ik heb weer genoeg gezien en ik zal het proberen kort te houden.

Op 6 december kwam ik in de avond aan in Fukuoka. M’n hostel was al geboekt, dus het was alleen nog een kwestie van daar te komen. Geen geld op zak voor de metro dus eerst op zoek naar een pinautomaat. Die had ik al snel gevonden, 3 naast elkaar zelfs van verschillende banken. Geen van de automaten accepteerde zowel mijn pinpas als mijn creditcard, geen geld dus. Ik heb iemand opgezocht en kwam bij een toeristen informatie desk.  De vriendelijke dame achter de desk vertelt vrolijk dat mijn beide passen nergens gebruikt kunnen worden in Japan, maar heel misschien zou een taxi mijn creditcard wel accepteren. En dat laatste klopte gelukkig waardoor ik eindelijk naar mijn hostel kon.

De volgende ochtend gevraagd in het hostel waar een postkantoor was, want daar zou ik kunnen pinnen had ik gelezen. Deze zat vlakbij en binnen no time had ik weer geld op zak, dat voelt toch een stuk fijner.

De rest van de dag heb ik Fukuoka ontdekt en ben ik naar de grootste slapende Buddha ter wereld gegaan, even groot als het vrijheidsbeeld.

Na een goede nachtrust was het tijd om door te reizen naar Hiroshima, zo’n anderhalf uur in de snelle Shinkansen. Eerst inchecken en daarna de stad in., maar het peace memorial park. Hier staat een museum met een tentoonstelling over de oorlog en de atoombom en een stukje verder in het park staat de A-bomb dome. Een gebouw dat er nog steeds zo bij staat als na het ontploffen van de atoombom, dit was allemaal erg indrukwekkend.

In de avond ben ik met een paar gasten van het hostel de stad in gedoken om op stap te gaan. Uiteindelijk hebben we de hele avond rondgelopen zonder dat we een fatsoenlijke kroeg vonden, wel gezellig maar geen stap avond.

Op de tweede dag in Hiroshima stond een bezoek aan Miyajima op de planning. Dit is een heilig oord met veel tempels, shrines en de beroemde drijvende poort. Hier heb ik eerst een wandeling gemaakt naar de top van een berg, een korte (2,5km) maar uitdagende wandeling. Vrijwel 1 lange trap naar de top. Daarna heb ik op het gemak de tempels en shrines bekeken zodat ik een mooie foto kon nemen van de drijvende poort in het donker.

De laatste dag in Hiroshima ben ik naar een kasteel in het midden van de stad geweest en heb ik verder de stad verkend, waaronder een japanse tuin. Ditzelfde heb ik de volgende dag in Okayama ook gedaan.

De overnachting in Okayama was bijzonder, ik had voor 15 euro een hotel overnachtig geboekt en het leek eigenlijk al te mooi om waar te zijn. Wat bleek, ik had een capsule hotel geboekt, zo’n hokje van 1 meter breed en 1 meter hoog.

Kobe was de volgende bestemming. In de ochtend weer gereisd met de trein en in de middag de stad verkend. Kobe heeft een grote haven waar harborland is gevestigd, een groot winkelcentrum.

Toen ik rond 5 uur nog ergens door de stad liep zag ik dat de weg op heel veel plaatsen was afgezet dus ik was benieuwd wat er te doen was. Navragen bij mensen die nauwelijks engels spreken werkte niet echt, maar het was iets genaamd Illuminarie en daar had ik wel een pooster van zien hangen. Dus ik vroeg waar ik heen moest en ik moest naar een metrostation een redelijk stukje verderop en ik snapte niet waarom want alle duizenden andere mensen liepen allemaal de andere kant op. Ik besloot maar om het op te zoeken op internet en de volgende dag een kijkje te gaan nemen.

Vandaag wilde ik eigenlijk naar een boerderij waar ze koeien houden waar ze Kobe beef van maken, maar daar kon ik niks over vinden op internet hoe daar te komen dus ben nog een dagje in de stad gebleven. Ik ben naar Venus Brigde gelopen voor een mooi uitzicht over de stad en doordat ik op internet niet veel kon vinden over Illuminarie ben ik verder op onderzoek gegaan.

Vanavond heb ik echt heerlijk gegeten. In Kobe wilde ik natuurlijk heel graag Kobe beef eten en dat is zeker gelukt in een leuk restaurant waar ik tegenaan was gelopen. Je kon alleen maar uit verschillende menu’s kiezen en uiteindelijk heb ik voor 85 euro een heerlijk 5 a 6 gangen dinner met abalone (een soort zeeslaf, een delicatese in Japan) en natuurlijk Kobe beef op zitten smullen.

Mijn verdere onderzoek naar Illuminarie leidde mij toch weer tot het metro station dus daar ben ik na het eten maar heen gelopen en vanuit daar de stoet mensen gevolgd. Het leek niet meer te zijn dan een soort avondvierdaagse, maar na een stukje wandelen kwam daar een prachtig verlichtte straat waarmee ze jaarlijks de aardbeving van 1995 herdenken.

Het reizen in Japan bevalt goed, met de trein is alles eenvoudig te bereiken. De shinkansen zijn netjes in het engels en bij de lokale treinen is het maar de weg vragen en onderweg goed opletten. Ook het aantrekken van slippers in de hostels en speciale slippers voor als je naar de wc gaat begint te wennen en zelfs het Japans begint een beetje verstaanbaar te worden.

Morgen reis ik door naar Osaka waar ik 3 nachten verblijf, ben vooral benieuwd naar 1 van de grootste aquariums te wereld waar zelfs een walvishaai in zwemt.

Hmm toch weer meer getypt dan de bedoeling was.

Groetjes Willem

Hallo allemaal,

Vandaag het weer tijd om door te reizen naar mijn laatste vakantieland. Ik heb eerst een vlucht van ongeveer 10 uur van Syndey naar Hong Kong, daar overnacht ik om de volgende middag door te vliegen naar Fukuoka, Japan.

Op  25 november kwam ik al vroeg in Fiji aan. Mijn vliegtuig landde om half 7 na een hobbelige vlucht in Nadi. Ik wilde lekker slapen in het vliegtuig maar elke keer als ik bijna in slaap viel was daar de turbulentie weer om me wakker te houden.

Na het verlaten van het vliegtuig wordt de sfeer meteen gezet, een muzikaal ontvangst, Bula! Op het vliegveld kon ik mijn vouchers inleveren en werd transport naar mijn hostel geregeld. Tijdens de rit  valt op dat ook Fiji erg groen is met vele palmbomen. Bij het hostel ingecheckt en toen werd ik naar mijn kamer gebracht en daar schrok ik me kapot. Ze hadden me in een dorm gestopt met 34 bedden die bomvol was. Daar had ik echt geen trek in en zeker niet omdat ik de volgende ochtend al om 7:15 uur door de bus werd opgehaald om naar de Yasawa eilanden te gaan. Dus maar een upgrade naar een privé kamer gedaan voor een goede nacht slaap. Het strand bij mijn hostel was niet bijzonder en ik was nog niet echt onder de indruk van wat ik had gezien, maar als je in gesprek gaat met anderen dan merk je het meteen, het gaat alleen maar over de eilanden. Ben je er al geweest? Naar welke ga je? Ik ben hier en hier geweest. Nou dat klinkt goed voor de volgende dag, ik ben benieuwd!

De volgende dag eerst snel geregeld dat ze mij niet weer in die grote dorm zouden stoppen en daarna opgehaald door de bus om naar de haven te gaan. De boot gaat langs verschillende resort op verschillende eilanden en het duurt iets meer dan 3 uur om op mijn bestemming te komen en daar blijkt meteen waar iedereen het over heeft: prachtig!

De resorts zijn lekker primitief, alleen electriciteit op bepaalde tijden en geen warm water. Maar het eten wat ze 3x per dag voor je maken is heerlijk. Op de eilanden verbleef ik bij 2 verschillende resorts waarbij de dag indeling vooral bestond uit liggen in een hangmat, lezen, zwemmen/snorkelen, eten, socializen met de andere gasten en slapen. Heerlijk relaxed en alles gaat op Fiji Time. Na 6 nachten was ik ontzettend uitgerust en klaar om naar Syndey te vliegen. Wel heb ik elke dag regen gehad in Fiji maar allemaal op gunstige tijden, vroeg in de ochtend of ’s avonds, dus overdag genoeg tijd om te verbranden in de zon ;).

Op 1 december kwam ik rond het middag uur aan in Sydney en ben daar meteen met de bus naar het hostel te gaan. Sydney Harbour YHA, een tip die ik van Frank (ex-collega) had gekregen en dat was een goede. Een moderm hostel met een dakterras met uitzicht op The Opera House (als er geen gigantisch cruise schip voor ligt tenminste). In de middag ben ik het centrum ingelopen en kwam daar het complex The Star tegen, een winkelcentrum met veel restaurants en een casino. Er waren een hoop mensen toen ik daar aan kwam, een hoop tv camera’s en een rode loper. Er was een of andere awardshow gaande en ik hoorde dat Justin Bieber zou komen, een mooi teken om weer verder te lopen dus.

De volgende dag stond een hele dag door Sydney struinen op het programma. Eerst de Harbour Bridge op, er waren twee mogelijkheden: voor 230 dollar de Bridge Climb naar het topje van de brug of gewoon het voetgangerspad de brug over en naar de top van 1 van de torens voor 13 dollar. Iemand had me al verteld dat de toren een betere optie was omdat je tijdens de Bridge Climb niet veel tijd voor het nemen van foto’s zou krijgen.

Na de toren ben ik de brug overgestoken voor wat andere aanzichten van de skyline en ben ik door het Lunapark gelopen wat naast de brug ligt. Na de lunch terug de brug over en naar The Opera House en de Botanic Gardens geweest. Rond een uur of 4 waren mijn benen op van het wandelen en ben ik uitgaan rusten in het hostel, alleen nog een foto van Sydney by Night en ik zou tevreden zijn met mijn dagbesteding. Tijdens het rusten was ik een het twijfelen over de planning voor de volgende dag: een dagtour naar Blue Mountains of een dagje naar de dierentuin.  De Blue Mountains tour bevatte veel onderdelen die ik in Tasmanië al gedaan had maar op advies van Ellen heb ik uiteindelijk toch voor de tour gekozen. De tour door het hostel laten boeken en de deur werd uit voor wat te eten en de gewenste foto’s van Sydney by Night.

Daarna wilde ik nog een foto van de skyline in het donker vanaf de brug. Maar toen ik daar aankwam was de ingang gesloten, ze waren al bezig met het voorbereiden van de oud & nieuw viering. Dan morgen maar wat eerder terug komen voor mijn foto.

Om 7:15 uur werd ik opgehaald voor mijn tour naar Blue Mountains. Er zaten alleen maar oude mensen in de bus en ik dacht: ojee dit wordt een lange dag. Maar we reden naar de bus terminal waar ik op een andere bus moest stappen, weer veel ouderen maar op de eerste rij zaten twee jonge meiden die ook nog eens uit Nederland kwamen dus contact was snel gelegd.

De eerste stop bij van de tour was bij een dorpje waar we een aboriginal voorstelling kregen te zien waar ook vrijwilligers in mee mochten doen.

Daarna zijn we doorgereden naar Scenic World, een verzameling van twee gondels, de steilste treinrit ter wereld (een afdaling van 52 graden) en een kleine wandeling er tussen. Hier had je een uitzicht op de bekende rotsformatie genaamd Three Sisters.

Hierna zijn we gaan lunchen en in de middag stond een bezoek aan het Featherdale wildlife park op het programma. Weer een hoop dieren om te zien en om mee op de foto te gaan.

Tot slot nog een korte boottocht naar de verschillende havens in de stad welke een mooi uitzicht geeft op het centrum van Sydney. De boottocht was het einde van de tour en daarna heb ik wat gegeten en gewacht tot het donker werd.

Hierna terug naar het hostel te gaan om mijn tas in te pakken en nog wat overnachtingen te regelen op mijn volgende bestemmingen Hong en Fukuoka.

De tijd vliegt en als ik in Fukuoka aan kom is het nog 21 dagen voordat ik weer thuis ben. Ik heb ontzettend veel zin om Japan te ontdekken, het lijkt me een zeer bijzonder en mooi land.

Tot de volgende update!

Groetjes Willem

Hey allemaal,

Na 8 dagen is het weer tiijd voor een update, want ik heb weer een hoop meegemaakt. Bij aankomst in Hobart was er uiteraard speciaal voor mij een beerfest georganiseerd ;). Blijkbaar DE happing van het jaar daar dus meteen maar gekeken of het wat was en om eerlijk te zijn, het viel allemaal een beetje tegen (vooral de band was schandalig slecht). Dus paar biertjes gedronken en op tijd richting het hostel want de volgende dag was het vroeg dag.

Om 7 uur zou ik ik bij het hostel opgehaald worden, netjes op tijd stond ik voor de deur te wachten en even later kwam er een groepje chinese meiden naar buiten. Om 7:20 uur nog steeds geen pick up, dus de meiden vroegen aan mij of ik ook met de tour mee moest. Een geruststelling voor beiden dat we nog niet opgehaald waren. Na 10 minuten kwam de bus aanrijden en wat bleek, iedereen had dezelfde pick up tijd door gekregen ook al verbleven we allemaal bij hostels verspreid door de stad.

In de bus maakten iedereen al kennis met elkaar, een mix van europeanen en team China.  Nadat we iedereen opgehaald hadden gingen we op weg naar Strahan, onderweg stopten we een aantal keer, allemaal met korte wandelingen naar watervallen en een meer. Op het eind van de dag hadden we een BBQ en hadden we al een voorraad bier ingeslagen om elkaar aan het eind van de dag nog beter te leren kennen. Vooral de europeanen trokken met elkaar op terwijl team China zich wat afzonderde.

De volgende dag hadden we een keuze, we konden of met een boottocht mee tegen bijbetaling of we konden kiezen voor een lange wandeling naar de hoogste waterval van Tasmanië. Ik had in Nieuw-Zeeland al veel boottours gehad dus ik koos samen met een Ier en een Belgisch meisje voor de wandeling met onze tourguide Evo. De wandeling was een beetje modderig maar wel vlak en het duurde ongeveer 1,5 uur om bij de waterval te komen. Onderweg hadden we nog een leuke verrassing want er lag een giftige slang (Tijgerslang, op plaats 9 van de 10 giftigste slangen ter wereld) te zonnen midden op ons pad.

Onze gids had hem nadat we foto’s hadden genomen weggejaagd en gingen we verder op pad naar de waterval.

Na de wandeling hebben we de rest van de groep opgehaald van de boottocht, wat gegeten en daarna was het tijd voor een toneelstuk. Het langstlopende toneestuk van Australië: The ship that never was. Een erg leuk toneel stuk waar een groot deel van het publiek aan mee deed.

Na het toneelstuk was het weer tijd voor het bekende ritueel: gezellig een biertje drinken, of 10.

Na ongeveer 4 uurtjes slaap was het weer tijd om op te staan om richting Cradle Mountain te gaan waar ons een pittige wandeling stond te wachten, een wandeling van ongeveer 2 uur bergop met een stuk waar je jezelf met behulp van een ketting omhoog moet hijsen. Uiteindelijk bleek ik een stuk fitter te zijn dan ik dacht, ik kan de guide eenvoudig volgen en we moesten steeds op de achterblijvers wachten. Een leuke uitdagende wandeling en bij aankomst op de top was het alle inspanning zeker waard.

Na de wandeling hebben we nog een wilde wombat gespot en zijn door naar Launceston gereden voor pizza en uiteraard weer een aantal biertjes. Na weer een korte nacht (3 uurtjes) gingen we weer op pad naar een dorpje dat bekend stond om muurschilderingen, jaarlijks is er een prijsuitreiking voor de mooiste. Daarna zijn we doorgereden naar een strandje en onze overnachting was in Bicheno. Hier hebben we wat Aussie Touch-rugby gespeeld en een tour gedaan om penguïns te bekijken. Deze komen in de avond uit de zee en waggelen naar hun nest er op he vaste land. Leuke beesten en helemaal om ze van zo dichtbij te zien, helaas mochten er geen foto’s gemaakt worden. Toen de tour voorbij was brak het gebruikelijke ritueel weer aan tot 2 uur ’s nachts.

Om 6 uur ging de wekker weer en gingen we op pad naar Wineglass Bay, helaas was het regenachtig. Eerst een kleine wandeling naar de lookout en vervolgens een langere wandeling naar het strand zelf.

De wandeling kostte ons een kleine 3 uur en bij de bus aangekomen hadden we nog een kleine verrassing. Er was een nieuwsgierige Walibi bij onze bus aan het rond neuzen.

In de middag zijn we naar een Wildlife park gereden waar we allerlei dieren hebben gezien: koala’s, papegaaien, Walibi’s (ook een albino), kangoeroe’s die los rond hupten in het park en de Tasmaanse duivel.

Hierna was het voor een deel van de groep het einde van de tour, dus de avond hebben we afgesloten met z’n allen in de kroeg in Hobart. Alle kroegen sloten om 12 uur dus eindelijk weer een beetje kunnen slapen aangezien we er pas om 7 uur uit hoefden.

Op de laatste dag van de tour stond Por Arthur op het programma, een oude gevangenis waar Engelse criminele naartoe werden gestuurd die ze in Engeland niet meer wilden hebben.

Daarna met de achterblijvers weer op stap geweest, deze keer tot een uurtje of 4 en daarna heerlijk uitgeslapen tot half 3 in de middag. Toen ik wakker werd zat mijn zaterdag er dus al bijna op en hebben nog met twee duitsers wijn zitten drinken in de avond, deze duitsers hadden we tijdens onze tour ontmoet en kwamen we toevallig weer tegen in Hobart.

En vandaag is het weer tijd om te reizen. Ik ben van Hobart naar Melbourne gevlogen en over 3 uurtjes vlieg ik door naar Nadi, Fiji. Een erg leuke tour gehad met een erg leuke groep. Veel gezien en veel gedaan in een korte tijd en extra vermoeiend door eigen toe doen ;). Maar gelukkig heb ik nu de tijd om heerlijk te relaxen op het strand.

Groetjes Willem

Hallo allemaal,

Ik ben nu aan het wachten in Sydney op mijn vlucht naar Tasmanië. Het avontuur Nieuw-Zeeland zit er  al weer op en dat is heel snel gegaan. Voelt als de dag van gisteren dat ik in Auckland landde.

De laatste dag in Dunedin was rustig, op mijn gemakje nog een beetje rondgelopen en nog even in het casino gekeken hoe andere mensen hun geld daar achter lieten. Ik ben vroeg naar bed gegaan omdat ik de volgende dag een lange rit naar Mount Cook had.

De weg naar Mount Cook was al prachtig, al snel verschenen er bergen en uiteindelijk bergen met sneeuw op de toppen. Ik ben naar Mount Cook Village gegaan, een dorpje in een vallei waar 100 mensen wonen. De dorpje ligt echt op een schitterende locatie en ik had geluk met het weer, alweer strak blauwe lucht (heel vervelend!).

In de middag had ik een tour met een bootje over het Tasman meer waar ijsbergen in liggen die zijn afgebroken van de gletsjer die in het meer smelt. Een klein bootje waar we met 12 man in konden en we vaarden kris kras over het meer zeer dicht bij verschillende ijsbergen, erg mooi om te zien.

Na de tour was er eigenlijk niets meer te doen in het dorpje. Heb een klein drankje gedronken in 1 van de 2 barretjes en heb me aangemeld voor een stargazing tour. Hierbij kegen we eerst een filmplje te zien over de sterren van het zuidelijk halfrond en deze gingen we daarna buiten bekijken. Leuk om een keer te doen, we hebben Venus gezien en zagen aan paar satellieten voorbij komen.

De volgende dag ben ik naar Christchurch gereden, mijn laatste bestemming in Nieuw-Zeeland. Ik had de verhalen al gehoord van verschillende mensen onderweg maar het is heel bizar om door Christchurch te lopen. In 2010 en 2011 is de stad namelijk getroffen door aardbevingen, welke het centrum van de stad voor een zeer groot deel vernield hebben. Het voelt een beetje als een oorlogsgebied als je door het centrum loopt, overal kale vlaktes, leeg staande en vernielde gebouwen en overal zijn ze hard aan het werk om de stad te herstellen.

Wat ik wel typisch vond was dat er op 1 blok vrijwel alle gebouwen vernield waren en dat alleen de paaldansvereniging er nog stond. Blijkbaar houden die dames daar alles overeind.

Op de laatste dag heb ik mijn auto ingeleverd en mijn was opgehaald. Een kort dagje omdat ik vroeg naar bed ben gegaan, mijn wekker ging om 2:30 uur ’s nachts omdat mijn vlucht naar Sydney om 6:00 uur in de ochtend ging.

Nieuw-Zeeland is een prachtig land, ontzettend groen en de rivieren en meren ontzettend blauw. De hoogtepunten vond ik toch wel de grottour in Waitomo, het walvisspotten in Kaikoura, Queenstown, Mount Cook en Dunedin. Al denk ik wel dat Dunedin een stuk minder leuk was geweest als ik die dames daar niet ontmoet had.

Nieuw-Zeeland zit erop en nu op naar een nieuw avontuur. Morgenochtend word ik al vroeg opgehaald voor mijn groepsrondreis van 6 dagen, heb er ontzettend veel zin in.

Groetjes Willem

Hallo allemaal,

Ik heb een prima nachtje in Hokitika gehad. Het dorpje was uitgestorven in de avond maar gelukkig was er nog een bar waar  wat mensen zaten. Daar even gegeten en nog 20 dollar in een gokautomaat gestopt. Goede gok want ik liep met 120 dollar weer naar buiten en dus was een groot gedeelte van de boete weer terug.

De volgende dag ben ik naar Fox Glacier gereden, een duitse vrouw uit het hostel moest ook daarheen dus die heb ik meegenomen. Toen we daar aankwamen heb ik eerst wat gegeten en toen op naar Lake Matheson. Dit meer staat bekend als het “spiegel” meer, na een kwartiertje lopen kwam ik bij het meer aan en wat bleek: er stond een stroming in het meer, dus geen spiegeleffect. Helaas, maar het weer was ook niet al te best dus wellicht was de weerspiegeling ook niet heel mooi geweest.

Ik ben weer terug naar de gletsjer gereden en daar was het weer iets beter, dat komt goed uit want het was een half uurtje lopen om bij de gletsjer te komen. Toen ik wilde beginnen zei een vrouw dat ik water mee moest nemen, want dat zou ik echt nodig hebben. Ik dacht, ach een half uurtje hoe erg kan het zijn. Het grootste gedeelte ging goed maar het laatste stuk was toch wel erg stijl. Ik heb de top gehaal, maar daar hing mijn tong wel op mijn knieën. Gelukkig leverde het wel mooie plaatjes op.

Hiernaar ben ik door gereden naar Wanaka om te overnachten. De weg ging via de Haast Pass, echt een ontzettend mooie route. Eerst een mooi stuk tussen de bergen met een rivier ertussen en op het einde rij je langs prachtige meren met fantastische uitzichten.

In Wanaka aangekomen, snel een plaats om te slapen gezocht en wat gaan eten. Een sfeervol plaatsje  met een leuk klein centrum. In  het restaurant kwam ik een stelletje uit Haarlem tegen waar ik de hele avond mee heb zitten praten. Het was Guy Fawkes dag in Nieuw Zeeland en op die dag mag er vuurwerk afgestoken worden, dus hoopte ik nog wat te zien, maar helaas was het maar rustig in Wanaka.

Na heerlijk geslapen te hebben was het tijd om naar Queenstown te rijden, hierover had ik al veel goede verhalen gehoord van andere reizigers. Weer een mooie rit met mooie uitzichten en na ongeveer 2 uur kwam ik aan in Queenstown. En de verhalen klopten, het eerste echt leuke dorpje/stadje wat ik ben tegen gekomen op echt een prachtige locatie. Het doet denken aan een zwisters of oostenrijks skidorpje.

Een hostel gezocht voor 2 nachten daar en ik sliep bij 3 meiden op de kamer, maar toen ik in checkte waren deze allemaal op pad. Het stelletje uit Haarlem vertelde me dat ik een tour moest maken met de jetboot op een rivier, dus dat heb ik die middag gedaan. Een rit van 50 minuten naar de boot via een smal zandpad met een grote bus langs een groot ravijn was al een ervaring op zich, maar met 70 kilometer per uur  over een smalle rivier was erg gaaf.

‘S avonds mijn kamergenoten leren kennen en daarna naar bed. Het plan was om de volgende dag een Lord of the Rings tour te doen, maar tijdens de busrit wees de chauffeur als verschillende film locaties aan. Blijkbaar heb ik de gates of Mordor gezien, maar ik herkende er echt helemaal niks van. Dus de tour leek me niets zo’n goed idee uiteindelijk.

Wel had ik tijdens mijn wandeling door het park van Queenstown een mooie golfbaan gezien, dus ik wilde toen dus een balletje gaan slaan. Het was een prachtige dag, even geluncht bij de baan maar helaas was de hele dag al volgeboekt. Uiteindelijk ben ik met een gondellift een berg op geweest om een prachtig uitzicht over Queenstown te krijgen.

Aan het eind van de middag nog een bekende Fergburger gegeten en daarna terug naar het hostel om mijn blog te updaten. Maar Mickey (italiaans meisje) was ook in het hostel en we begonnen te praten over nieuw zeeland en over onze reizen.De volgende dag zou ik doorreizen naar Te Anau en zij moest daar nog iemand opzoeken voordat ze terug naar Italië zou gaan.

Dus de volgende ochtend zijn we samen richting Te Anau vertrokken en zij had geregeld dat we bij die bekende (Vedant, Indiër) konden overnachten, dus een goedkope nacht  was al een feit. In Te Anau zelf is weinig te doen, maar het is het laatste dorpje wat je tegen komt om naar Milford Sound te gaan.  Vedant kon toegang voor de halve prijs regelen op een andere tour om naar gloeiwormen te kijken. Niet duur en er was verder weinig te doen, dus zijn we met z’n drieën naar de grotten geweest. Weer leuk om te zien, maar een stuk minder avontuurlijk als de tour in Waitomo. Daarna nog even naar een barretje geweest waar wat live muziek werd gespeeld en daarna naar bed.

Op naar Milford Sound, een fjord wat echt schitterend schijnt te zijn. Samen met Mickey daar naartoe gereden, echt prachtige rit van ongeveer 2 uur. Langs meren, langs bergen, door bossen, over bergen, het had van alles wat. Uiteindelijk reden we langs het een meer waar een mooie weerspiegeling in stond en uiteindelijk had ik mijn gewenste foto nog te pakken.

Bij Milford Sound Is er niet veel, de boot terminal en één café. Gelukkig waren we net op tijd voor de boottour dus wel hoefden niet lang te wachten. De tour duurde ongeveer 2 uur en bracht je door de fjord vlak langs een aantal watervallen. Schitterende uitzichten en aan het einde kwamen we nog een groep dolfijnen tegen.

Na de tour hebben Mickey en ik nog wat geluncht en heb ik haar afgezet bij de bus die ze moest hebben terug naar Queenstown. Mickey vliegt zaterdag via Syndey naar huis en ik heb een overstap in Sydney dus wellicht zie ik haar daar nog even. Afscheid genomen en ik ben doorgereden naar Invercargill, een dorpje in het zuiden van Nieuw Zeeland. Ik kwam er laat aan en dat was misschien maar goed ook want er was weinig te doen. Dus maar een filmpje gekeken op mijn kamer en op tijd gaan slapen.

Daarna door naar Dunedin via de toeristiche route. Deze route was nog even zoeken want ik ben uiteindelijk 3x voorbij de juiste afslag gereden. Maar eenmaal op de route heb je een aantal plaatsen waar je kunt stoppen om verschillende watervallen te zien, de een nog mooier van de ander.

Door al dat stoppen was ik uiteindelijk aan het eind van de middag pas in Dunedin, niet echt wat ik blijf er drie nachten. Een hostel gevonden en de medewerker vertelde mij dat er op mijn kamer nog twee gasten zouden komen. Prima, maar eerst op zoek naar eten. Toen ik later op de avond terug kwam waren de andere gasten gearriveerd en bleken het twee Nederlandse dames te zijn uit de grote stad, Anouk en Lotte.. Dat was meteen de zelfde avond al erg gezellig en ik bleef maar ouwehoeren haha.

De volgende dag zijn we met zijn drieën Dunedin gaan verkennen, een wat de grotere dorpjes van Nieuw-Zeeland maar ook niet zo heel groot. Eerst zijn we samen naar de stijlste straat ter wereld gegaan. Een bizar zicht met de huizen langs de weg en een stevige klim.

Verder hebben we heel het dorpje doorgelopen langs verschillende kerkjes. We zijn een aantal keer verkeerd gelopen maar uiteindelijk kreeg Anouk de smaak te pakken en loodste z eons overall naartoe. Aan het eind van de middag zijn we een kroegje in gedoken en hebben we wat zitten drinken en ouwehoeren. Het was een erg gezellige dag!

Vanochtend hebben de dames pannenkoeken voor me gebakken en zij reisden verder naar Queenstown. Ik heb ze nog even afgezet bij hun bus zodat ze niet met hun tassen hoefden te sjouwen. Verder vandaag maar rustig aan doen, er is niet veel meer te doen hier. Zometeen nog even uitgebreid douchen en vanavond maar op tijd naar bed. Morgen een lange rit naar Mount Cook, dus dat wordt vroeg op morgenochtend.

Nog een paar daagjes genieten van Nieuw Zeeland en dan is het al weer tijd om naar Tasmanië te reizen.

Groetjes Willem

Hey allemaal,

Het is alweer een paar dagen geleden sinds mijn update, heb weer genoeg meegemaakt dus het zal wel een lang verhaaltje worden.

Na een goede nacht in de Coromandel ben ik in de ochtend op een boottocht geweest langs de kust. In een klein rubber bootje met 6 medereizigers ging we we langs verschillende plaatsen langs de kust. Een deel had ik al gezien door mijn wandeling van de dag ervoor, maar het weer was goed en het was een leuke tocht om te doen en heeft mooie plaatjes opgeleverd.

De tocht duurde ongeveer een uurtje dus ik had nog de hele middag voor mijzelf. Die besloot ik om te vullen met een autorit. Lekker langs de kust op de heenweg en terug door de bergen wat een aantal mooie uitzichten op heeft geleverd.

De volgende dag ben ik vertrokken uit de Coromandel en ben ik op zoek gegaan naar Breidal Veil Falls. Eerst nog even een stop in Auckland om een nieuwe spijkerbroek te kopen. Er zat een scheur in 1 van mijn andere broeken, geen idee waar of wanneer die erin is gekomen.

Met een nieuwe broek ben ik richting Raglan gereden, na een paar uurtjes rijden kwam ik aan bij Bridal Veil Falls. Vanaf de parkeerplaats was het ongeveer 10 minuten lopen, dus ik zou er al weer snel klaar zijn. Maar ook al was het maar kort, het was een prachtige waterval (55 meter hoog) om te zien en dus zeker de moeite waard.

Omdat ik vroeg klaar was heb ik besloten om door te rijden naar Waitomo. Hier zijn bekende grotten waar gloeiwormen zitten en de volgende ochtend heb ik daar een tour door de grotten gedaan. Om 8:45 uur moest ik me melden dus het was prettig om alvast in Waitomo te zijn.

Met een groep van ongeveer 10 personen gingen we de grotten ontdekken, maar natuurlijk eerst een wetsuit, helm en prachtige schoenen aantrekken.  Iedereen warm aangekleed en op naar de bus. Na een klein ritje stoppen we op een klein parkeerplaatsje waar we een zwembad uitzoeken die past en is het tijd voor een groepsfoto.

Na de foto was het tijd voor een oefensprong, iedereen moest 1 voor 1 achterstevoren van een steigertje afspringen met de zwemband om aan de tempratuur van het water te wennen en om te oefenen hoe je van een waterval af moet springen in de grot. Nadat iedereen een keer gesprongen had gingen we de bus weer in, dit keer met zwembad terwijl de bus al vol zat op de heenweg.

Uiteindelijk kwamen we bij een smal stenen trapje aan welke ons naar de ingang van de grot leidde. Het eerste stuk ging door vooral lage en smalle paden met een kleine stroompje water er doorheen. Na ongeveer 5 minuten stopten we en moesten we onze lampjes uit doen. Toen we naar boven keken zagen we een heleboel kleine blauwe lichtjes, de gloeiwormen. Het was alsof je naar een lange smalle sterrenhemel keek, een bijzonder zicht.

Een stukje verder in de tour kwam we bij de ondergrondse rivier terecht, waar wel lekker in ons bandje doorheen konde dobberen. Onderweg kwamen we nog twee watervallen tegen waar we vanaf moesten springen en het laatste stuk moesten de uitgang van de grot vinden in het donker. De gloeiwormen verlichtte de bovenkant van de grot zodat we ongeveer wisten waar we heen moesten.

Na de tour ben ik doorgereden naar Taupo, een groot dorpje gelegen aan een groot meer. In de buurt heb je nog Hura Falls, dus daar ben ik ook nog even langs gereden. Het dorpje Taupo had zelf niet veel te bieden, dus één overnachting is prima.

De dag erna ben ik door gereden naar het zuiden van het noordereiland,  naar de hoofdstad van Nieuw-Zeeland, Wellington. In Wellington zou ik één overnachting doen, maar omdat er iets niet goed was gegaan met mijn was zijn dat er uiteindelijk twee geworden. Beide dagen in Wellington waren erg slecht, de eerste twee echte regendagen sinds dat ik weg ben dus ik mag zeker niet klagen. Geen lekker weer om door de stad te lopen, maar ik had een Belgisch biercafé gevonden. Daar kon ik me prima vermaken met Jupiler en Leffe Blond van de tap.

Op 2 november vroeg in de ochtend de oversteek naar het zuidereiland. Ongeveer 3 uurtjes varen met een aankomst in Picton, hier zou ik eerst overnachten maar doordat ik een nachtje in Wellington ben gebleven ben ik nu meteen doorgereden naar Kaikoura.

De aankomst met de boot in Picton was prachtig, het brengt je door de Marlborough Sounds en adembenemende uitzichten.

In Kaikoura aangekomen bleek dat ik eind van de middag nog mee kon op een tour om walvissen te spotten. Het was een mooie dag, dus besloot ik om mee te gaan. Na een tijdje varen stopten we op zee, zodat een medewerker met sonarapparatuur kon kijken of hij een walvis kon vinden. Na een paar keer proberen hadden we geluk en vonden we een potvis van ongeveer 16 meter lang. Deze was wat zuurstof op aan het doen, zodat hij weer een uurtje onder water kon verblijven. Na ongeveer 10 minuten was het zo ver en dook hij weer het diepe in. Walvis gezien, nu op zoek naar andere dieren in de zee.

Na weer een tijdje varen hadden we geluk, er was een orka gespot. Snel met de boot erheen en wat bleek, het waren Free Willy 1, 2 en 3! Daarnaast was het ook nog een etenstijd dus er stond ons wat te wachten. Na een tijdje sprongen er overal dolfijnen en vissen uit het water, wat talloze volgens aantrok waaronder ook grote albatrossen. Tijdens dit schouwspel zagen we ook nog een orka achter een vis aan gaan die hij uiteindelijk te pakken kreeg en trots aan ons showde.

Hierna was het wel mooi geweest voor de dag, nog even wat eten en nog een stukje van de All Blacks tegen Japan kijken en dan naar bed.

De volgende ochtend vroeg eruit en ik had slecht geslapen omdat ere en snurker op de kamer lag. Op weg naar Abel Tasman park voor een wandeling, een lange rit dus des te meer reden om daarna de benen te strekken. Ik heb daar ongeveer 16 kilometer gewandeld op een route langs de kust, veel mooie uitzichten met gele stranden, eilandjes en een blauwe zee. Het was half 4 toen ik klaar was met mn wandeling en toen heb ik besloten om door te rijden naar Westport voor een overnachting, zodat mijn dag daarna niet zo lang zou zijn. 

Vandaag stonden de Pancake Rocks en Hokitika Gorge op het programma. Een niet te lange rit langs de kust brengt me bij beide locaties. De Pancake Rocks is een leuke stop om te maken op de route, een hoop gesteente langs de kust dat er door erosie uitziet op een stapel met pannenkoeken.

Hierna ben ik doorgereden naar Hokitika voor wat eten en vanuit daar door naar de Gorge. Dit is een rivier met een zeer ongewone blauwe kleur die hij krijgt van de rosten waar hij zich langs baant.

Op de heenweg was ik de Gorge aan het zoeken en was aan het bedenken of ik ergens verkeerd was gereden om dat ik er geen bordjes van zag en over het algemeen staat alles duidelijk aangegven. Ik lette niet op mijn snelheid en uiteraard kom ik een politie agent tegen. Ja hoor, zwaailichten aan en hij komt me achterna. Ik reed 116 waar ik 100 mocht en dat leverde mij een boete van 120 dollar op. Komende dagen maar wat beter op de snelheid letten dus.

Zometeen nog even wat eten en daarna uitzoeken hoe de dag van morgen eruit ziet. Ik wilde met een boottour mee gaan over een meer met ijsbergen. Qua kilometres niet ver weg, maar blijkbaar moet ik helemaal om de berg heen rijden waardoor de trip ongeveer 6,5 uur wordt. De tour helaas al geboekt, de annulering net verstuurd en hopelijk brengen ze niet het hele bedrag in rekening. Duur dagje vandaag als dat niet het geval is.

Maar dat mag de pret niet drukken, ik vermaak me uitstekend hier en ik hoop dat het met jullie ook allemaal goed gaat!

Groetjes Willem

Hallo allemaal,

Weer een paar dagen verder in mijn avontuur, tijd voor een update.

Een zeer goede nacht gehad in het hostel, in een dorm-room maar wel als enige gast. Zes bedden voor mij alleen, maar ik heb het toch maar bij 1 gehouden. De volgende ochtend vroeg op, niet voor de boottocht maar voor Champions League voetbal. Ik had met Stefano afgesproken om samen de live wedstrijd te kijken  in zijn voetbal tempel (lees: garage met heel veel voetbalshirtjes en een TV) en die begon al om kwart voor 8 in de morgen. Stefano zorgde voor ontbijt en ik hoefde alleen maar aanwezig te zijn. Blueberry pancakes tijdens een Champions League wedstrijd is weer eens wat anders dan bier bij Gold. Op TV stond Manchester United – Real Sociedad  aan en via mijn laptop volgde we ook nog Real Madrid tegen Juventus, die Stefano als Italiaan graag wilde zien. Na de wedstrijd lekker douchen en op naar Paihia voor de boottocht.

Geen catamaran, maar wel met een andere boot door the Bay of Islands. Om half 2 begon de tocht en deze duurde zo’n drie uurtjes. Heel de ochtend was het bewolkt, dus zonnebrandcrème in het hostel gelaten en precies toen we op de boot stapte klaarde het helemaal op en werd het schitterend weer. De boot ging langs de kust  wat een aantal prachtige uitzichten op levert. De eind bestemming van de tocht was de “Hole in the Wall”, een gigantisch gesteente waar we met de boot doorheen varen.

Onderweg kon je nog met dolfijnen zwemmen, maar daar had ik geen zin in en uiteindelijk vond ik dat helemaal niet erg. We hadden twee dolfijnen gevonden, dus stopten we samen met een andere boot zodat degene die dat wel wilde konden zwemmen. Terwijl die mensen in het water lagen schreeuwden twee boten vol met mensen: To the left! To the right! Under you! Dive down! Make Noise! En dat zo’n 15 minuten lang, ik zou knettergek worden in dat water denk ik.

We legden weer aan in Paihia en lekker verbrand wilde in een kijkje nemen bij een bos waar redelijk grote bomen staan. Het was even zoeken en mijn benzine was bijna op, dus ben ik maar omgedraaid om te tanken en te eten bij Shippy’s, heerlijke Fish&Chips. Toen ik terug kwam bij het hostel was er inmiddels een andere gast gearriveerd, een Fins meisje die Nieuw Zeeland in drie maanden tijd per fiets gaat ontdekken.

De volgende dag stond een lange rit op het programma naar het noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland, Cape Reinga. Stefano had me een route gegeven waar een aantal bezienswaardigheden op aangekruist waren. Niet allemaal even spannend maar het heeft me wel naar een aantal mooie uitzichten gebracht. Na ongeveer drie uur rijden kwam ik aan in Cape Reinga, veel over gelezen maar er is nauwelijks iets te doen. Geen restaurant, geen barretje, alleen een mooi uitzicht met de bekende vuurtoren.

Tijd om het farm hostel te verlaten en op naar The Waipoua Forest waar gigantische bomen staan, de bekende Kauri bomen. Het was ongeveer twee uurtjes rijden en vooral het einde van de rit was prachtig, een aantal kilometer door het bos. Het rijden gaat prima, het valt alles mee om links te rijden. Alleen het richting aangeven heb ik nog niet helemaal onder de knie, althans ik denk niet dat andere mensen snappen dat ik naar links wil als ik de ruitenwissers aan zet.

Rond half 12 kwam ik bij het bezoekerscentrum aan in het bos en daar heb ik meteen een hutje gereserveerd (het is Labour weekend en veel hostels/hotel zitten vol vanwege het lange weekend voor de locals) en gevraagd om een guided tour. Snel geregeld, de sleutel gekregen en om 8 uur ‘s avonds was de tour. Nog de hele middag voor me dus ik ben het bos in gegaan opzoek naar de bekende grote bomen. Het zijn allemaal wandel paden die je naar de grootste bomen in het bos leiden, de grootste is 51 meter hoog en heeft een omtrek van 13,8 meter.

Enthousiast heb ik rond gelopen en het was erg mooi om te zien, maar om 2 uur had ik alles al gezien wat ik wilde zien. Zes uur wachten op de tour met verder niet te doen leek me geen goed plan, dus de plannen warden omgegooid. Sleutel ingeleverd en op naar Auckland, dat scheelt me een lange rit naar The Coromandel. Ook in Auckland hebben ze Labour weekend dus weinig slaapplek. Dan maar nood gedwongen in het luxe Crown Plaze Hotel ;). Een mooie kamer met twee queensize bedden en een grote flatscreen aan de muur, allemaal heel vervelend.

Lekker een beetje uitslapen, want het grootste gedeelte van de rit heb ik al afgelegd en nu nog drie uurtjes rijden naar Hahei in The Coromandel. Een mooie rit langs de zee en het laatste gedeelte door wat bergen. Toen ik ben aangekomen ben ik ingechekt in het Tatahi Hostel. Veel backpackers hier en veel Europeanen, vooral Duitsers kom ik echt overal tegen.

Bij aankomst meteen een plekje op de boottour langs de kust van Coromandel geregeld en daarna in de omgeving rond gekeken. Een ritje langs Hahei Beach, Cook’s Beach en tot slot naar een parkeerplaats de een mooie wandeling naar Cathedral Cove biedt. Het bordje liet me nog even schriken, 45 minuten voor een enkeltje, maar tijd genoeg dus toch maar een poging wagen. En de poging wordt beloond, na 25 minuten was ik er al en  het was een prachtige locatie waar ik terecht kwam.

Aan het eind van de dag besefte ik welke dag het was. Zondag en wat doe je op zondag? Juist, naar de kerk. Gelukkig hebben ze deze kerk omgebouwd naar een restaurant, geen priesters, geen orgel, maar wel heerlijk eten. Tijdens het eten werd er live muziek gespeeld. Een komisch tafereel want de muziek stond veel te hard waardoor iedereen zat te schreeuwen naar elkaar.

Nu bijna naar bed, morgen de boottocht en misschien nog naar Hot Water Beach in de avond. Een must do zeggen ze hier, maar daar was het vandaag echt te druk voor op het strand.

Groetjes Willem

Hallo allemaal,

Een update vanuit Tahoe, Nieuw Zeeland. Inmiddels is dit alweer mijn 3e dag in Nieuw Zeeland, nog 23 te gaan ;).

De vlucht vanuit Hong Kong was prima. Lekker rustig, geen vervelende kinderen en ik heb prima kunnen slapen. Van de 10 uur vliegen heb ik er toch wel 6 geslapen ongeveer en dat kwam goed uit omdat ik om 1 uur ‘s middags in Auckland zou landen.

Na aankomst in Auckland ben ik met de taxi naar het hostel gegaan, mijn hostel bleek naast de hoofdstraat van Auckland te zitten (Queen street) dus dat was lekker makkelijk. Eerst ingecheckt en  daarna lekker de stad in gewandeld. Het eerste wat opvalt is de Sky Tower die hoog boven alle andere gebouwen uitsteekt.

Dus daar ben ik meteen naartoe gelopen en dit was ook nog eens lekker dichtbij. Van de Sky Tower kun je afspringen maar dit heb ik maar overgelaten aan de echte adrenaline junkies.  Wel had ik al gelezen dat je de toren in kunt en vanuit daar een prachtig uitzicht hebt, dus dat wilde ik wel eens gaan bekijken. Ik zet net een stap het hotel binnen en het eerste wat me opvalt is het word “Casino”. En ja, toen werd het bezoek aan de toren dus even uitgesteld ;).

Eerst een biertje besteld en daarna een gokje gewaagd bij Caribean Stud Poker, maar na Macau had ik ook hier geen geluk (het ligt dus niet aan jou Bram ;)). Een paar uurtjes verder toch maar besloten om de toren in te gaan, niet alleen voor het uitzicht maar ook voor een lekker hapje eten. Ik stapte in de lift om naar de 53ste verdieping te gaan waar een restaurant genaamd The Sugar Club is gevestigd. Eenmaal boven aangekomen werd ik vriendelijk te woord gestaan en werd me gevraagd of ik wat wilde drinken bij de bar, nou doe maar een biertje! Wat is een biertje toch lekker met zo’n uitzicht: 

Aan tafel kon ik drie kleine gerechtjes bestellen die samen een voor- en hoofdgerecht vormen. Ik had drie gerechten uitgezocht en gaf ze door aan de serveerster, ze zei: “De tonijn is een uitstekende keuze, maar ik zou als ik jou was verder nog gaan voor de Quail (Kwartel) en de Beef Pesto “.  Zij zal het wel weten aangezien ze er werkt, ik heb haar aanbevelingen erbij besteld en dat heeft me een fantastisch dinner opgeleverd!

De volgende dag ben ik door Auckland heen gewandeld, naar de kade en vanuit daar een ronde om en door het centrum heen. Veel kleine kerkjes en parkjes, maar buiten de haven om vond ik Auckland er als stad niet echt uitspringen. Wellicht heeft dat ook te maken met het feit dat ik net uit het indrukwekkende Hong Kong  kom. Ik had maar één dag in de stad en dat was voor mij ook meer dan genoeg. Na toch veel gewandeld te hebben ben ik op tijd naar mijn kamer gegaan om de reis van de volgende dag voor te bereiden, want het is tijd om de huurauto op te halen.

OK, de huurauto. Links rijden, stuur aan de rechterkant, aan de rechterkant instappen. Gelukkig met Ellen alles de avond ervoor nog even door genomen zodat ik daar niet voor lul zou staan ;).  Maar uiteindelijk blijft het principe overal hetzelfde: Nergens tegen aan rijden. Dus dat gaan we maar proberen.

Ik vetrok om half 11 in de ochtend bij het verhuurbedrijf. In Auckland was het wat druk op de weg, maar ik had me goed voorbereid dus de juiste afslagen waren niet heel moeilijk te vinden. Zodra je Auckland uit rijdt begint het heuvelachtige landschap zich al te tonen, nu nog met veel huisjes erop maar dat wordt al snel minder. Na een tijdje kijk je echt je ogen uit met dit landschap, achter elke heuvel verschijnt weer een ander pareltje. Ik heb er zo’n 5 uur over gedaan om bij mijn bestemming Tahoe aan te komen, maar het was ook echt 5 uur lang genieten.

In Tahoe overnacht ik drie nachten bij het Tahoe Farm Hostel. Een klein hostelletje in the middle of nowhere. Hier woont een stelletje dat naast hun eigen huis een groot gastenverblijf hebben gebouwd.  Ontzettend aardige mensen die van een babbel houden. Na een tijdje in gesprek te zijn geweest heb ik een wandeling gemaakt naar de top van een aangelegen berg. Ik moest hiervoor wel door een weiland vol met koeien die benieuwd waren wie is was. Ze kwamen met z’n allen op me af rennen maar rende ook weer hard weg toen ze in de buurt waren. Eenmaal op de top was het de inspanning meer dan waard.

Na de wandeling even het thuisfront op de hoogte gebracht en daarna heb ik genoten van een heerlijke pasta die Stefano voor mij bereid heeft, met een heerlijk italiaans biertje erbij. Het was weer een lange dag, op tijd naar bed en morgen op zoek naar een catamaran-tocht door the Bay of Islands.

Groetjes Willem